امروز میخوایم درمورد پیشینه یکی از هنرها
که در قرن جدید به یک حرفهی تخصصی مبدل گشته! صحبت کنم.
هنری که میتونه عادی ترین چیزها رو به خاصترین شیوه براتون به نمایش بگذاره!
همون شغلی که تجهیزاتش گرونه!
و به خاطر تبحر داشتن و یادگیریش
طرف باید خیلی جاها از تفریحاتش بزنه!
شغلی که هزارتا شاخه داره و متاسفانه دیگران توقع دارن
تمام این شاخه هارو اون شخص، به صورت حرفهای مسلط باشه.
یا به قول گفتنی عین عصای حضرت موسی عمل کنه!
شغلی که هنوز خیلیها جدی نمیگیرنش
و به چشم یک تفریح بهش نگاه میکنن!
شغلی که هم خیلی هزینهبره و در عین حال دردسر سازه!
شغلی که هر کسی با داشتن تجهیزاتش، فکر میکنه علامه دهره!
عکاسی اولین پدیدهای در دنیاست! که با علم و فرهنگ ترکیب میشه!
و عکاس اونیه که علم و فرهنگ و دانش رو ترکیب میکنه!
آنسِل آدامز میگه: شما یک عکس را نمی گیرید! بلکه اون رو می سازید!
یا ادوارد استایکن میگه: یک پرتره در داخل دوربین ساخته نمی شود!
بلکه در هر دو طرف آن ساخته می شود!
در سال 1826 میلادی، نیس فورنیپس اولین عکس تاریخ عکاسی رو ثبت کرد!
که این عکس نمای بیرونی پنجرهی اتاقش بود!
عکسها نشان دهندهی مفاهیمی هستند
که کلمات از بیان آن قاصر اند.
به قول یکی از دوستامون که میگه:
ما عکس می گیریم!
تا بفهمیم زندگی چه معنایی برامون داره!
در آخر
یکی از به درد بخور ترین دوستا، دوست عکاسه
اگه از این دوستا داری، دوستتو منشن کن
یا با ارسال این پادکست
روزشو تبریک بگو!
19 آگوست روز جهانی عکاسی.